استخدام

اینجا قرار است در مورد استخدام با شما صحبت کنم. التبه قبلا مفصل در رابطه با روزمه نویسی و مصاحبه سخن گفته ام. این بار می خواهم نظر شخصی و نکاتی مهمی که خودم به آن ها هنگام انتخاب رزومه و در نهایت انتخاب شخص مصاحبه شونده، توجه می کنم را بیان کنم.

رزومه نویسی یک هنر است

به نظرم با وجود اینکه این همه تأکید می شود رزومه را در قالب فایل پی دی اف بفرستید،اما معمولا آنان که دنبال استخدام هستند به این نکته مهم توجه نمی کنند. اخیرا شخصی رزومه اش را در قالب ورد با اسم فایل «صورت مالی» برایم فرستاده بود. واقعاً می شد فکر کرد داخل آن هرچیزی هست، به جز رزومه. در واقع خود رزومه نویسی یک هنر است.

می گویید نه؟ این تجربه را بخوانید: شخصی لیسانس حسابداری بود و فوق دیپلم یک رشته فنی داشت. یادم نیست مهندس چه بود، نمی دانم فیزیک بود یا ریاضی. او فوق دیپلمش را هم در رزومه نوشته بود. به او گفتم: «لازم نیست فوق  دیپلمت را در رزومه بنویسی. دیپلم چه است؟ یک راست بنویس من لیسانس حسابداری دارم. اگر این طوری نباشد، کسی که روزمه را می  خواند نمی پسندد و بیخود و بی جهت دو صفحه فقط مهارت هایت می شود! مگر تو چه کاره ای که دو صفحه مهارت داری؟»

بهتر است روزمه را در یک صفحه جمع کنید تا کسی که آن را می خواند، بتواند آن چیزی را که می خواهد به راحتی پیدا کند.

دیدگاه و ملاک شخصی ام برای انتخاب همکار

اولش بگویم هزاری مدرک و تجربه داشته باشید اما اگر هنگام مصاحبه بدنتان بود بدهد یا مرتب نباشید کسی شما را استخدام نمی کند. خیلی وقت ها شده افرادی را استخدام کرده ام که از نظر فنی کمی ضعیف بوده اند اما فکر کردم که از نظر اجتماعی و روابط عمومی سطح بالایی دارند. یعنی در استخدام حتما مهارت های نرم و مهارت های ارتباطی امتیاز بیشتری از مهارت های سخت خواهد گرفت.

ممکن است در مصاحبه از کسی سؤالی بپرسند و او بلد نباشد. به نظرم این موضوع در مثبت شدن یا منفی شدن جواب مصاحبه تعیین کننده نیست. با توجه به اینکه مؤسسات حسابرسی خیلی با استانداردها سروکار دارد، این موضوع بیشتر اتفاق می افتد. مصاحبه کننده ای که مثلاً دکتری خوانده، طبیعتاً خیلی روی این مسائل تأکید می کند و برایش مهم است که متقاضی مطابق استانداردها جواب صحیح بدهد؛

اما من شخصاً به این مسئله اعتقاد ندارم و در مصاحبه ها به شخصیت افراد نگاه می کنم. به این نگاه می کنم که چقدر باهوش است، چقدر منظم است، چقدر مرتب است، چقدر کوشاست، چقدر ممکن است چیزهای جدید یاد بگیرد. به نظرم این هاست که مهم است. بقیه مهارت ها را آدم ها یاد می گیرند؛

با این حال برخی دوست دارند سؤال های خاصی بپرسند. شاید آن سؤال ها را از من هم بپرسند بلد نباشم. کسی هم نیست به آن ها بگوید سؤالاتی که می پرسید اصلاً به چه درد می خورد و کجا ممکن است استفاده بشود. جواب آن سؤال ها را می شود با ورق زدن در کتاب های استاندارد پیدا کرد؛ ولی کسی را که پشتکار داشته باشد و وسط کار رها نکند، چیزی نیست که با ورق زدن در کتاب ها بتوان پیدا کرد. این خصوصیات وابسته به شخصیت و روحیه و توانایی درونی شخص است.

برای استخدام واقعا به چه نکاتی توجه می کنم؟

یک عادت بدی الان وجود دارد و آن این است که با وجودی که طرف رزمه تایپی دارد، ولی بیشتر شرکت ها هنوز هنگام مصاحبه از شخص می خواهند که رزومه تیپ آن شرکت را پر کند. از اینکه این کار اشتباهی هست بگذریم، من در اولین گام خط شخص نظرم را جلب می کند و اینکه آیا آن را کامل و با حوصله پر کرده یا نه؟

معمولا در هنگام مصاحبه شغل پدر و مادر را می پرسم چون شغل والدین اطلاعات خوبی در اختیار من میگذارد. مثلا کسی که پدرش نظامی یا بانکی بوده احتمال بیشتری دارد که آدم منظمی باشد. نزدیک محل سکونت تا شرکت هم به نظر من هم برای کارمند و هم شرکت یک مزیت محسوب می شود.

با اینکه الان دیگر مثل گذشته نیست که افراد از جابجایی بترسند و برای شرکت ها هم جابجایی الان عادی شده، اما باز هم من ترجیج میدهم افرادی با حداقل جابجایی نسبت به سابقه کارشان استخدام کنم.

یک مورد مهم دیگر میزان شفافیت در آخرین حقوق دریافتی و حقوق درخواستی الان است. یعنی بتواند به صورت روشنی میزان حقوق خود را مشخص کند و این حقوق با توانایی و سابقه و تجربه شخص همخوانی داشته باشد. در نظر بگیرید که کاری که کارمند ارائه می کند یک کالاست و همانند تمام کالاهای دیگر قیمت تقریبا مشخصی دارد.

درست است که ما در بعضی از کالاها نظیر دارو، قیمت های دستوری داریم اما در نظر بگیرید که اکثر کالاها بدون قیمت دستوری و صرفا بر اساس عرضه و تقاضا قیمت گذاری می شوند و نرخ هر کارمند هم بدون اینکه هیچ گونه هماهنگی میان کارفرمایان مختلف صورت بگیرد در نوعی بازار غیر متمرکز قیمت گذاری می شود. پس خیلی مهم است که رنجی که متقاضی آن هستید منطقی باشد. این در رنج بودن فقط مختص به درخواست حقوق های بالا نیست، گاهی اوقات حتی مبلغ درخواستی پایین تر از روال نیز برای من نگران کننده است.

در مصاحبه استخدامی چه سوال هایی می پرسم؟

من هیچ وقت به اضافه کاری اجباری و برای تمام سال اعتقاد نداشتم، اما همه ما می دانیم مثلا در کار حسابداری بعضی از اوقات مثل زمان بستن حساب ها یا رسیدگی مالیاتی، نیاز به انجام اضافه کار اجباری است. برای همین یکی از مهمترین سوالاتم این است که آیا با اضافه کاری مشکلی داری یا نه؟ جنگ اول به از صلح آخر، روشی که من کار می کنم برای کسی که از ساعت چهار بعد از ظهر به بعد برای خودش برنامه دارد، مناسب نیست!

یکی دیگر از سوال هایی که می پرسم در مورد دستاوردهایی است که شخص در طول مدت کارش بدست آورده، به جزئیات دقت می کنم و خیلی مشتاقم که شخص چقدر به جزئیات توجه می کند. و البته سحرخیزی و سر وقت حاضر شدن برایم از واجبات همکاری است.

در آخر هم در مورد انجام کار گروهی نظرش را می خواهم. البته قرار نیست که در این یادداشت کوتاه من تمام رمز و راز مصاحبه ام را برای استخدام یک شخص به شما بگویم، اما موردی دیگر که انجام میدهم گپ زدن در مورد موضوعات غیر مرتبط است و سعی می کنم واکنش فرد را در مورد صحبت های مختلف ببینم. از چابلوسی در مصاحبه بسیار متنفرم و ترجیح می دهم با آدم های با شهامت وقت بگذرانم.

من ترجیج می دهم افرادی را انتخاب کنم که در آینده بتوانم آنان را ستایش کنم و سخت است تحسین  نکردن ایثاری که نثار جزئیات شده باشد.