ایمنی کارکنان در همه گیری کرونا
ایمنی کارکنان در همه گیری کرونا یکی از دغدعه های این روزها و این ماه هاست.
در آخرین روزهای بهمن سال ۱۳۹۸ زمزمه های شیوع کرونا در ایران شنیده شد و دقیقا یک روز پس از برگزاری یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، یعنی شنبه سوم اسفند ماه سال ۱۳۹۸ وجود کووید ۱۹ در ایران اعلام رسمی شد.
بنا بر مشاهده ی عینی، مردم از روز پنج شنبه به داروخانه و مراکز درمانی هجوم آوردند و همه الکل و ماسک موجود را خریدند.
میزان خرید به حدی بود که تقریبا ماسک و الکل در بعد از ظهر روز شنبه کمیاب شده بود.
فضای مجازی پر شده بود از فیلم هایی در رابطه با راه های مقابله با کرونا مثل استفاده از خلال دندان در آسانسورها و موارد دیگر.
از آن روز تا به امروز، شرکت ها هم مثل مردم در محیط کاری تصمیمات و تمهیداتی اندیشیدند،
هر چقدر که شرکت ها در امور جاری خود چابک بودند،
اقدامات مقابله با کرونا نیز با چابکی انجام گرفت و بلعکس.
به نظر می رسد که بر اساس برخورد شرکت ها با کرونا می توان آن ها را طبقه بندی کرد و از جنبه ی دیگر این برخورد به کارنامه ای تبدیل شده
که در آن شرکت را می توان از لحاظ چابکی در تصمیمات و توجه به منابع انسانی بررسی کرد.
پروتکل های بهداشتی شرکت ها
برخی از شرکت ها از همان روزهای اول، پروتکل های بهداشتی تدوین کردند
و در شروع سال ۱۳۹۹ با تدوین دستورالعمل ها و تهیه همزمان بسترهای نرم افزاری و سخت افزاری اقدام به شیفت بندی کارکنان جهت انجام دورکاری نمودند.
برخی دیگر با کم کردن ساعات کاری و بازچینی فضای کاری سعی در ایجاد محیطی امن تر برای کارکنان خود نمودند.
توزیع سهمیه ای اقلام بهداشتی نظیر ژل ضدعفونی دست و ماسک و گذاشتن الکل در راه روها از دیگر اقدامات شرکت ها بود.
واحدهای اداری سازمان ها تعریف دوباره ای از نظافت کردند
و پروتکل های جدید بابت نظافت روزانه محیط کار، مخصوصا سرویس های بهداشتی و مکان های عمومی کردند.
اقدامات برخی شرکت ها در ایام کرونا
سالن های غذا خوری تعطیل شد و سهمیه ی غذای سرد و بسته بندی شده جای آن را گرفت.
تب سنجی کارکنان هنگام ورود اجباری شد و کم کم دستگاه های ساعت زنی چشمی را جایگزین دستگاههای انگشتی قدیمیتر شد.
حتی در مورد کارکنانی که به کرونا مبتلا می شدند،
برخی شرکت ها دستورالعمل هایی وضع کردند،
از جمله تست دوره ای کارکنان و پرداخت هزینه ی آزمایش افراد مبتلا یا مشکوک.
شرکت های پیشرو در منابع انسانی،
شخص یا اشخاصی را در کارگزینی مسئول سرکشی به کارکنان بیمار کردند و با ارسال مواردی نظیر اقلام بهداشتی،
کتاب یا فیلم سعی در ایجاد روحیه بیماران کردند.
در مقابل موسسات فوق، شرکت های زیادی هم بودند که یا به کرونا عکس العملی نشان ندادند یا اقدامات بسیار دیرهنگامی انجام دادند.
در این بین مدیران عامل و مدیران منابع انسانی بیشترین تاثیر و نقش را در قبال این تصمیمات داشته اند.
اگر به سازمانهای مذکور نگاهی بیاندازیم، خواهیم دریافت که این عدم توجه در تمام ساز و کارهای آن شرکت ها مشاهده می شود.
این گونه موسسات اصولا به محیط اطراف خود توجهی ندارند و استراتژی شرکت در قبال محیط منفعلانه، تدافعی یا مقلدانه است.
بحران های اقتصادی ایران در ایام کرونا
امروز و با گذشته قریب به یکسال از اعلام رسمی شیوع کرونا در ایران،
کارکنان هر موسسه ای می توانند عملکرد شرکت خود را در مقابله با کرونا مشاهده کنند و در مورد آن قضاوت کنند.
نمی شود سازمانی در مقابله با بحران های مختلف اقتصادی چابک بوده باشد و در مقابله با کرونا منفعل!
حتی به نظر می رسد این امر در قضاوت سرمایه گذاران در بازار بورس نیز بی تاثیر نباشد،
چرا که چطور می شود در شرکتی سرمایه گذاری کرد که توجهی به ایمنی کارکنانش به عنوان بزرگترین منابع سازمان ندارد.
همچنین افراد نخبه و استعدادهایی که امکان انتخاب شغل در شرکت های مختلف را دارند،
می توانند با مطالعه ی این اقدامات کارفرمایانی را انتخاب نمایند که فارق از مسائل مالی به سلامتی و ایمنی کارکنان خود توجه بیشتری می کند.
به شرح مطالبی که در بالا گفته شد، اینجانب به سازمان بورس و اوراق بهادر و جامعه حسابداران رسمی و کلیه نهادهای ذیربط گزارشگری مالی پیشنهاد می کنم، شرکت ها را در گزارشات عملکرد هیئت مدیره برای سال مالی ۱۳۹۹ ملزم به گزارش گری اقدامات ایمنی و مقابله با کرونا کنند.
چرا که این مطالب می تواند اطلاعات مفیدی در رابطه با عکس العمل مدیران ارشد سازمان ها را در مقابله با حوادث قهری مثل همه گیری،
در اختیار استفاده کنندگان از صورت ها و گزارشات مالی قرار دهد.