بانک خوب رئیس خوب دارد

این یادداشت در روزنامه دنیای اقتصادی شماره 5131 مورخ 25 اسفند 1399 چاپ شده است

بانک خوب

اگر مدیریت مالی را به دو بخش حسابداری و تامین مالی تقسیم کنیم، مطمئنا بخش عمده ای از قسمت تامین مالی-لااقل در ایران- متوجه بانک ها می شود.
همیشه این سوال برای من وجود داشته است که بانک خوب باید چه ویژگی هایی داشته باشد و اصولا بانک خوب یعنی چه؟

برای پاسخ دادن به این سوال احتمالا باید به بررسی انواع و چگونگی ارائه خدمات هر بانکی پرداخت و با مقایسه این موارد در بانک های مختلف به یک الگوی مناسب دست یافت.
خدمات بانکی از جمله افتتاح حساب های قرض الحسنه و انواع سپرده های سرمایه گذاری گرفته تا صدور ضمانتنامه ها و پرداخت انواع تسهیلات و در سال های اخیر انجام خدمات اینترنتی و کارت های بانکی، تقریبا توسط تمام بانک ها به یک میزان انجام می گیرد، بنابراین نوع خدمت، تعیین کننده ی کیفیت یک بانک نیست.

نرخ دریافتی بابت تسهیلات

موضوع دیگری که در انتخاب یک بانک موثر است، نرخ های پرداختی برای انواع سپرده ها و نرخ های دریافتی بابت تسهیلات است.
اما در حال حاضر نرخ های دستوری بابت سودهای دریافتی و پرداختی که توسط بانک مرکزی وضع شده است،
این معیار را از نظر مقایسه بی تاثیر می کند.

حالا که تقریبا نرخ های رقابتی یی وجود ندارد و تمامی بانکها کم و بیش خدمات یکسانی را ارائه می دهند،
برای پیدا کردن یک بانک ایده آل باید به دنبال چگونگی انجام خدمت رفت و بانک خوب را از روی کیفیت ارائه خدماتش سنجید.
و باز اگر این اندازه گیری را از دید یک کارآفرین، صنعت گر یا تولیدکننده ببینیم، باید یک راست سراغ انواع تسهیلات و ضمانت نامه ها رفت.

با توجه با ازدیاد بانکها در یکی دو دهه اخیر، برای جذب مشتریان رقابتی سخت در جریان است.
از این رو هر بانکی در تبلیغات، خدمات خود را یگانه، کم هزینه و چابک توصیف می کند.
یکی از بزرگترین ابهاماتی که در این تبلیغات وجود دارد، شفاف نبودن اعداد و درصدهاست.
برای مثال در حال حاضر نرخ تسهیلات بانکی به صورت دستوری ۱۸ درصد است،
اما بانک ها به منظور جبران هزینه های خود، اقدام به مسدود نمودن درصدی از تسهیلات اعطایی می کنند.
این درصد مسدودی عملا به عنوان بخشی از وثیقه دریافتی بانکها عمل می‌کند و همزمان نرخ بهره موثر را افزایش می دهد.

وثیقه تسهیلات

مورد دیگر خود وثیقه اخذ تسهیلات است.
در نبود نظام بیمه اعتباری، کارآفرین تازه کار یا تولیدکننده ی باسابقه مجبور است در قبال اخذ تسهیلات، برای تمام مبلغ دریافتی، ضمانت در اختیار بانک قرار دهد.
بخشی از این ضمانت به صورت وثیقه نوع یک، شامل ضمانت‌نامه و سند رهنی و بخشی از آن شامل سایر وثایق از جمله امضا مدیران و سفته است.
در برخی از موارد گاها دیده می‌شود به دلایل مبهمی تا صد در صد تسهیلات، از صنعت گر وثیقه نوع یک دریافت شده است.
و این یعنی حبس ثروت و هدایت کارآفرینان به بازارهای غیررسمی برای تهیه وجوه لازم جهت افزایش تولید.
هر زمان هم که کارآفرین در مورد چرایی و چگونگی نرخ ها و وثیقه ها سوال کند،
انبوهی از بخشنامه و دستورالعمل های ریز و درشت کشوری و بانکی بر سر او آوار می شود.
حتی با وجود پیش بینی وثایقی از جمله قراردادهای لازم‌الاجرا، عموما بانک ها تمایلی به استفاده از آن ندارند.

گناه آهنگر بلخی را به پای مسگر شوشتری

هر وقت در سیستم مالی کشور مشکلی به وجود می آید، بانک مرکزی، این سیستم دولتی و کند،
به سرعت شروع به صدور بخشنامه های متعدد برای جلوگیری از این گونه مسائل می کند،
تا شاید گناه آهنگر بلخی را به پای مسگر شوشتری بنویسد، غافل از اینکه مشکل، نه نبود قوانین و بخشنامه ها،
بلکه اجرای آن‌ها و صد البته وجود فضاهای رانتی در سیستم مالی کشور است!

به یاد دارم که زمانی دستور صادر شده بود که از مدیران شرکت، علاوه بر امضا، اثر انگشت نیز اخذ گردد.
در شرکتی که کار می کردم، یکی از مدیران، مرد سالخورده ای بود که این کار برایش باعث زحمت می شد.
برای این منظور مکررا با رئیس شعبه بانک که جدیدا منصوب شده بود، در این خصوص مذاکره کردم، اما مرغ او یک پا داشت و می گفت چون در حسابرسی انجام شده، این مورد به عنوان عدم تطابق برای شعبه گزارش شده است، بنابراین حاضر نیست که به امضا قناعت کند.
برای همین به مدیریت شعب آن ناحیه از بانک، طی نامه ای اعتراض کردم.
چند روز بعد از طرف مدیریت شعب ناحیه برای مذاکره دعوت شدیم و موضوع اثر انگشت مطرح شد.
در کمال تعجب مدیران آن بانک، رئیس شعبه را شماتت کردند که چرا  روی این درخواست پافشاری کرده است. و از ایشان خواستند که در مورد اجرای بخشنامه ها حتما وضعیت اعتباری و خوش حسابی مشتری را مد نظر قرار دهد.

بانکداری شرکتی

از آن جا بود که فهمیدم نقش رئیس بانک چقدر می تواند موثر و مهم باشد.
هر چقدر رئیس شعبه جنگنده تر، جسورتر و ارتباطات گسترده تر داشته باشد، می تواند امکانات بیشتر و بهتری برای مشتریانش فراهم کند.
این رئیس شعبه است که با مدیریت خود می تواند خدمات یکسان بانکی را برای مشتری، روان، ساده و سریع انجام دهد و از لابه لای انبوه بخشنامه های بانکی-در صورت معتبر بودن مشتری- راهی برای راه انداختن کار مشتریان بیابد. تمام تبلیغاتی که برای بانکداری شرکتی یا بانکداری اختصاصی می شود، اگر دارای مدیری جسور و با ارادهای نباشد، محکوم به شکست است.

تولید کنندهای که به جای سرمایه گذاری در سکه و دلار و زمین، سرمایه خود را صرف تولید در کشور کرده است، برای حرکت چرخ تولیدش احتیاج به سرمایه دارد و اگر بانک ها با وجود بروکراسی های موجود، به موقع به داد او نرسند همین اندک سرمایه هم هدر می رود و به دنبال آن بیکاری شروع می شود که مادر همه دردهای ماست.

به سراغ رئیس خوب بروید

بنابراین برای پیدا کردن یک بانک خوب باید به سراغ رئیس خوب رفت.
این رئیس شعبه است که رخ در رخ مشتری می تواند به تحلیلی درست تر از هر گونه سیستم اعتبار‌سنجی ای دست یابد.
سابقه مشتری در مراودات مختلف، بازدید مکرر از محل کارخانه یا دفتر مشتری و مطالعه صورت‌ های مالی در کنار استعلام وضعیت اعتباری مشتری در سایر بانک ها، ابزارهای مهمی هستند که در اختیار رئیس شعبه قرار دارد.
رئیس شعبه ای که مردم دار و مشتری مدار است، برای افزایش سقف‌ های اعتباری منتظر تقاضای مشتری نمی ماند
و اگر بانک ها منافع بلندمدت خود را در گرو رضایت مشتریان می بینند،
باید از رئیس شعبه ی دلسوز، که منافع مشتری خوش حساب و کارآفرین را فدای بخشنامه های سلیقه ای و پاگیر نمی کند، حمایت کنند،
چرا که بانک خوب، رئیس خوب دارد.

مطلب “ما همه مانع ایم” میتواند برای شما جذاب باشد.

لینک کوتاه مطلب : https://alitsaki.ir/?p=1588
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

برای امنیت، استفاده از سرویس reCAPTCHA گوگل مورد نیاز است که تابع Privacy Policy and Terms of Use است.