بورس به مثابه فرهنگ

نوشته بورس به مثابه فرهنگ در اولین پیش شماره نشریه انجمن مدیرای مالی حرفه ای ایران چاپ شده است.

در سال 1962 میلادی تعداد سهامداران آمریکایی 17 میلیون نفر بود و به این ترتیب بخش بزرگی از مردم دارای منافع مالی در بازارهای سرمایه بودند.
برای ارزیابی میزان مشارکت مردم آمریکا در بورس، در نظر بگیرید که این تعداد از کل جمعیت شهرنشین ایران در1357 بیشتر است.

امروزه در هر اقتصاد شکوفایی، حتما بازارهای مالی استواری برقرار است
و سرمایه گذاری در بورس برخلاف دیگر فعالیت های سرمایه گذاری پر طرفدار یک دهه اخیر ایران یعنی، دلار و سکه،
با ایجاد منابع باعث دسترسی راحت واحد های اقتصادی به سرمایه و در نهایت افزایش تولید ناخالص ملی می شود.

نگارنده این سطور خود از مخالفان هجوم افراد بی اطلاع و سرمایه های سرگردان به بورس است
و تصور می کند این حجم از تراکم در صورت بروز اتفاقی که منجر به سقوط شاخص ها گردد،
احتمالا باعث آسیب های جبران ناپذیری به بخشی از جامعه خواهد شد
که به امید کسب سودهای بادآورده، میزان عمده ای از سرمایه خود را در بورس سرمایه گذاری کرده اند.

اما این نکته غیر قابل انکار است که در صورتی که سرمایه گذاری در بازار سرمایه ایران و به صورت مشخص بورس اوراق بهادار، نهادینه شود،
در بلند مدت از مخاطراتی که به دلیل سفته بازی در سایر روش های سرمایه گذاری پدید می آید، جلوگیری می کند.

آزادسازی سهام عدالت

همچنین آزادسازی سهام عدالت از یک سو و سعی دولت در جبران کسری بودجه خود از سوی دیگر،
این فرصت را بعد از سال ها برای علاقه مندان به بازار سرمایه فراهم کرده است
که مردم را به سوی سرمایه گذاری های سالم هدایت کنند
و فارغ از تمام تحلیل های موافق و مخالف در مورد وضعیت امروز بورس‌ ایران (بورس تهران و فرابورس)،
اعتقاد دارم که سرمایه گذاری در بازارهای سرمایه یک نوع فرهنگ صحیح سرمایه گذاری است
که ما در مسیر توسعه یافتگی به آن احتیاج داریم.

پیشنهاد می کنم از مطلب “دورهمی اقتصادی” دیدن کنید.