هزینه های قابل قبول و استهلاک طبق مواد 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم از قوانین مهم مالیاتی می‌باشند. فصل دوم از باب چهارم قانون مالیات های مستقیم به موضوع هزینه های قابل قبول و استهلاک می پردازد. این فصل شامل سه ماده مهم 147 و 148 و 149 می باشد. این مواد در مجموع شامل 3 ماده و 8 تبصره بوده که هزینه‌های قابل قبول سازمان امور مالیاتی و شرایط آن را بیان می‌کنند. در این مقاله، به معرفی بخشی از هزینه های پذیرفته شده مواد 147 و 148 و شرایط کامل این مواد می‌پردازیم.
هزینه های قابل قبول و استهلاک
هزینه های قابل قبول و استهلاک موضوع مواد 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم به شما کمک می‌کنند تا با پذیرش هزینه های کسب و کار توسط ممیز، مالیات کمتری به سازمان امور مالیاتی بپردازید.
معرفی ماده 147 قانون مالیات مستقیم
این ماده به معرفی برخی شرایط برای هزینه‌هایی که قابل قبول سازمان امور مالیاتی است می‌پردازد که این شرایط عبارتند از:
- هزینه‌هایی که به صورت متعارف و متکی به مدارک ارائه گردند.
- هزینه‌هایی که صرفا مربوط به تحصیل درآمد از موسسه شده و در قالب حد نصاب‌ها و مقررات ذکر شده برای آنها باشد.
- همچنین هزینه‌هایی که در این قانون تعریف نشده‌اند و یا بیش از حد متعارف هستند، در شرایطی که مصوب هیات وزیران بوده و یا قانون آن را حکم کند، قابل قبول هستند.
معرفی ماده 148 قانون مالیات مستقیم
در این ماده، 29 بند برای هزینه‌هایی که حائز شرایط ماده 147 قانون مالیات‌های مستقیم هستند ذکر شده است که در انتهای این مقاله به معرفی آن می‌پردازیم.
نکات مهم مواد 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم
هرکدام از مواد 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم با یکسری تبصره‌ها منتشر شده‌اند. در این بخش می‌توان راجع به آنها گفت:
ماده 147 قانون مالیات های مستقیم
در مورد تبصره‌ها و بندهایی که برای این قانون آمده است، می‌توان به 3 مورد اشاره کرد که عبارتند از:
- تبصره 1: در این بخش هزینه‌های مالیاتی علاوه بر صاحبان مشاغل موضوع ماده 95، برای دیگر کسب‌و‌کارها نیز قابل پذیرش عنوان شده است.
- تبصره 1: در این قانون، موسسات به عنوان همه اشخاص حقوقی و صاحبان مشاغل ماده 95ای که مکلف به نگهداری دفاتر هستند، تعریف شده است.
- تبصره 2: در این بند به وضوح ذکر شده است که هزینه‌های مرتبط به درآمدهایی که مالیات آنها صفر یا معاف است، جزو هزینه‌های قابل قبول این سازمان به شمار نمی‌آیند. همچنین هزینه‌های محاسبه شده با نرخ مقطوع نیز شامل این تبصره می‌شود. به صورت ساده یعنی اگر سازمان امور مالیاتی درآمدی را مثل صادرات معاف از مالیات تشخیص دهد، به تبع آن هزینه های مرتبط با صادرات را نیز قابل قبول نمی داند.
- تبصره 3: در این بخش، پذیرفته شدن هزینه‌های قابل قبول سازمان منوط به آن است که از مبلغ 20 میلیون تومان به بالا توسط سیستم یا سامانه بانکی انجام شود.
ماده 148 قانون مالیات های مستقیم
برای این مورد از ماده 148 قانون مالیات، 3 تبصره درج شده است که می‌توان راجع به آن گفت:
- تبصره 1: هزینه‌های دیگر مرتبط با تحصیل درآمد که ممکن است در این لیست ذکر نشده و مورد قبول واقع نشده باشد، به تشخیص سازمان امور مالیاتی و تصویب وزیر امور اقتصادی قابل پذیرش خواهد بود.
- تبصره 2: تنها هزینه‌های سفر، فوق العاده مسافرت مشاغلی که در جزء “ب” بند “2” در ماده 148 آمده باشد، جزو هزینه‌های قابل قبول سازمان خواهد بود. این هزینه‌ها مربوط به صاحب موسسه غیر حقوقی، اولاد و همسر اوست.
- تبصره 2: بنابراین قانون، مدیران و صاحبان سرمایه در اشخاص حقوقی، تنها در صورتی که شغل دارای وظیفه در موسسه مذکور باشند، جزو کارکنان آن محسوب خواهند شد.
- تبصره 3: هزینه موضوع بند “1” و حق آموزش و تعاون موضوع بند “3” در ماده 25 قانون شرکت‌های تعاونی (مصوب خرداد ماه سال 1350) جزو هزینه‌های قابل قبول ذکر شده‌اند. این تبصره برای شرکت‌ها و اتحادیه تعاونی‌هایی است که در بندهای “1” و “2” ماده 15 قانون مذکور و اصلاحیه‌های بعد آن آمده‌اند. همچنین در این تبصره از مواد 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم، شرکت‌ها یا اتحادیه‌هایی که با قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران (مصوب شهریورماه سال 1370) مطابقت دارند نیز مشمول هستند.
هزینه های قابل قبول مواد 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم چیست؟
بنابر آنچه در آیین نامه اجرایی ماده 148 قانون مالیات مستقیم برای هزینه های قابل قبول سازمان امور مالیاتی عنوان شده است، می‌توان گفت:
- قیمت کالاهای فروخته شده و یا هزینه‌ی خرید کالاها و مواد مصرفی در خدمات و محصولاتی که ارائه شده‌اند (به فروش رفته‌اند).
- هزینه‌های استخدامی که براساس مقررات موسسه تعریف شده‌اند. به عنوان مثال، حقوق اصلی و مزایای مستمر نقدی و غیر نقدی یا هزینه‌های بهداشتی و درمانی ناشی از کار کارکنان جزو این مورد هستند.
- کرایه اجاره محل موسسه بنابر یک حد متعارف که باید طبق یک سند رسمی تعریف شده باشد.
- اجاره ماشین آلات و ادوات مربوط به موسسه در صورتی که اجاری باشد.
- وجوه پرداختی انواع بیمه مربوط به عملیات و دارایی موسسه.
- سود، کارمزد و جریمه هایی که برای انجام عملیات موسسه به بانک ها، صندوق تعاون، صندوق های حمایت از توسعه بخش کشاورزی و همچنین موسسات اعتباری غیربانکی مجاز و شرکت های واسپاری (لیزینگ) دارای مجوز از بانک مرکزی پرداخت یا تخصیص یافته باشد.
- هزینه اکتشاف معادن که منجر به بهره برداری نشده باشد.
- ضایعات متعارف تولید.
شما کاربران می‌توانید موارد بیشتر از هزینه‌های قابل قبول در ماده 148 قانون مالیات‌های مستقیم را که شامل 24 مورد دیگر هستند، در این لینک مشاهده کنید.
