آسوربانی پال هنردوست جانی و شاه آشور که در ۶۶۹ ق م بعد از پدرش “اَسرحدون” به بین النهرین حکومت می کرد.
در حکومت این شاه مقدر و مخوف، آشور به اوج رفعت خود رسید
و از سرزمین ماد تا فلسطین و مصر و از ارمنستان تا حبشه را زیر سلطه برد.
او از خون خوارترین پادشاه هان تاریخ است.
فقط در یک نوبت ۳۰۰۰ هزار اسیر را می سوزاند،
فقط برای اینکه نمی توانسته به آنها غذا بدهد.
خودش در یکی از کتیبه هایی که از او یافت شده است می گوید:
“تمام سرکردگان را که بر من خروج کردند پوست کندم و با پوست آنها ستونی را پوشاندم
و پاره ای از آنها را میان دیوار گذاشتم و بعضی دیگر را به سیخ کشیدم.گروهی را، بر گرد ستون، سوار بر میله های نوک تیز کردم و آن میله ها را از میانشان گذراندم…
دست و پای روسای قبایل و کارمندان دولتی را، که شوریده بودند، بریدم.”
کشتن و شکنجه کردن مردم در نظر وی همچون یک عمل جراحی می نمود
که برای جلوگیری از شورش، و استوار ساختن پایه های نظم و امنیت
در میان ملل غیرمتجانس پراکنده کمال ضرورت را دارد.
آسوربانی پال هنردوست جانی
ولی همین شاه یک ویژگی جالب دارد و آن این است که او صرفا پادشاهی نیست
که از بوی خون هایی که ریخته مست شده باشد.
دلیل این مطلب بناهای فراوانی است که ساخته و تشویقی است
که برای پیشرفت هنر و ادبیات نشان داده است.
او به منشیان بیشمار فرمان داد که آنچه از ادبیات بابلی و سومری بر جای مانده گردآورند و از آن نسخه بردارند،
و همه این نسخه ها را در کتابخانه بزرگ خود در نینوا فراهم کرد.
به عنوان نمونه جالب ترین اثر ادبی بین النهرین یعنی حماسهٔ گیل گمش جز الواح این کتابخانه است.
همین کتابخانه است که پس از گذشتن ۲۵ قرن تقریبا سالم و دست نخورده به دست ما رسیده است.
برای اطلاعات بیشتر به جلد اول دایره المعارف فارسی،
به سرپرستی غلامحسین مصاحب،
صفحه ۱۴۹ و فصل دهم (آشور) از جلد یکم تاریخ تمدن ویل دورانت
(مشرق زمین گاهواره تمدن) مراجعه فرمایید.
درباره عجایب هفتگانه چه می دانید؟ همین الان مطالعه کنید. ” عجایب هفتگانه “
