کوتاه با جوانان: اخلاق و حسابداری

حرفۀ حسابداری نیازمند شاگردی کردن و احترام گذاشتن به پیشکسوت است. من پیشکسوت را فردی تعریف می کنم که سن یا سابقه اش از شما بیشتر است. حسابدار جوان با احترام گذاشتن به پیشکسوت رشد خواهد کرد.
و مطمئن باشید که مدیر حسابرسی یا مدیر مالی در پاسخ به احترامی که گذاشته شده، به شما کمک می کند و دستتان را می گیرد.
شاید در حرفه های دیگر این طوری نباشد، ولی حسابداری به شدت نیازمند اخلاق است،
به شدت نیازمند احترام است و به شدت نیازمند شاگردی کردن است.
این را فراموش نکنید.

حالا می خواهم شما را با آیین رفتار حرفه ای حسابداران آشنا کنم. این آیین به صورت کتاب توسط سازمان حسابرسی منتشر شده است.

من تعریف آیین رفتار حرفه ای را از خود کتاب می خوانم.
می گوید «اخلاق حرفه ای حاوی نظام ارزشی و باورهای جمعی صاحبان یک حرفه است که بر چگونگی رفتار،
اعمال و مسئولیت های اعضای آن حرفه در مقابل جامعه،
در مقابل یکدیگر و در مقابل اشخاصی که از خدمات شاغلین در آن حرفه استفاده می کنند حاکمیت دارد.»

اصول بنیادین رفتار حرفه ای

خیلی مهم است، در حقیقت در این کتاب ها دارد به ما می گوید که ما به منظور دستیابی به هدف های موردنظر حسابداری باید این الزامات را انجام دهیم. اصول بنیادین رفتار حرفه ای ایران شش مورد است:
درستکاری، بی طرفی، صلاحیت و مراقبت حرفه ای، رازداری، رفتار حرفه ای و اصول و ضوابط حرفه ای است.
بنابراین من و شما باید همیشه مسئله ی اخلاق را در سرلوحه ی کار خود قرار دهیم.

خیلی وقت ها می شنوم مثلاً یکی می گوید: «من یک کاری را انجام دادم، فلان شخص نفهمیدید!»
یا مثلاً یکی دیگر می گوید: «من تنخواه دار فلان جا بودیم،  مدیر مالی متوجه تخلف من نشد! »
یا «من حسابدار بودم، یک سند زدم، رئیس حسابداری نفهمید!».

ببینید همیشه این را نگذارید به حساب نفهم بودن طرف یا اینکه نفهمیده یا اینکه کنترل نکرده است.
یک مقداری اش را هم بگذارید به این عنوان که آن شخص اعتماد کرده است.

اعتماد کردن یا کنترل نکردن

یک بخشی از این موضوع در مسائل مالی، بخش اعتماد است.
یعنی فکر نکنید همیشه آن مدیر بالادست شما،‌ آدمی است که کنترل نمی کند.
من اعتقادم بر این است در بالاترین سطح کنترل های داخلی، در یک سازمان حسابداری یا در یک جمع همکاری حسابداری، اعتماد است که همیشه حرف اول را می زند.
و برای همین است که در حسابداری بر خلاف خیلی از شغل های دیگر، اعتماد از دست رفته به راحتی بر نمی گردد
و امان از روزی که صاحب کار یا مدیر به حسابدارش بی اعتماد شود.

همانطور که قبلا در یادداشت اشتباهات حسابداران، مرزهای اخلاقی و آیین رفتار حرفه ای نوشته ام، یکی دیگر از مشکلات موجود در حرفه ی حسابداری، قبول نداشتن سواد و تجربه ی هم صنفان است.
باید به یاد داشته باشیم، تخریب و کوچک کردن کار دیگر حسابداران،
نه تنها باعث بی اعتباری حرفه می شود،
بلکه کاری بسیار غیر اخلاقی است که باید از آن اجتناب کرد.
امید است که حسابدار جوان با احترام به پیشکسوتان،
اخلاق مداری و یادگیری نقد حرفه ای راهی تازه برای خود بیابد.