دهه هشتادی ها و حسابداری

مطلبی دربارۀ دهه هشتادی ها و حسابداری می خواهم ارائه کنم.
از دوستان عزیز دهه هشتادی غافل بودیم و پیوسته بر دهه هفتادی ها تأکید می کردیم.
دهه هفتادی ها بزرگ شدند و بالاخره راه خودشان را پیدا کردند؛ اما دهه هشتادی ها دست همه را از پشت بسته‌اند. هفته ای نیست که چهارپنج پیام با سؤالات عجیب وغریب و نگران کننده دریافت نکنم.

برخی هنوز دیپلمشان را نگرفته‌اند، دنبال درآمد خوب هستند!
بنده در دانشگاه پیام نور تحصیل کردم.
در دانشگاه، کلاس درسی نداشتیم و از روی کتاب درس می خواندیم.
واقعاً هم برای اینکه حسابداری یاد بگیرم وقت می گذاشتم و در نهایت به این جایگاه رسیدم و شدم این.

پاسخ سوالات امتحانی حسابداری

حالا برخی از دهه هشتادی ها سؤالات امتحانی شان را هم از من می پرسند. هفته ای نیست که یک نفر از من نخواهد سؤالش را حل کنم، حتی حاضرند هزینه هم به من بدهند! برخی از دوستان این گونه می خواهند حسابداری یاد بگیرند. بعد هم می گویند از دانشگاه چیزی یاد نمی گیریم!

طبیعی است وقتی با این همه منابع و امکانات مختلف، حاضر نباشید یک سؤال حل کنید و برای سؤالتان وقت بگذارید، دانشگاه چیزی به شما یاد نمی دهد و نمی توانید یاد بگیرید.

ما همه از دانشگاه چیزهایی یاد گرفتیم. این طور نیست که دانشگاه چیزی یاد ندهد. بالاخره در کشورمان این همه حسابدار درست و حسابی داریم که به هر حال بخش عمده ای از این حسابدارها، اصول حسابداری را از دانشگاه یاد گرفتند؛ اما بقیۀ موضوعات را حین کار یاد گرفتند و اطلاعاتشان را بیشتر کردند و دانسته هایشان را با تجربه آ موختند تا در نهایت به جایگاه مطلوبی رسیدند.

من به خاطر به روزبودن اطلاعاتم هفته ای چند ساعت در زمینۀ حسابداری و مالی مطالعه می کنم، در حالی که نه دانشجو هستم و نه نیازی دارم. حال شما که دانشجو هستید، باید مطالعه کنید. اصلاً کارتان مطالعه کردن است. با این حال، سؤالتان را از من می پرسید؟!

روش مناسب موفقیت

عزیزان، این روش، روشی نیست که بتوانید با آن به هدفی که در ذهنتان دارید برسید. وارد این بازی ها نشوید. اطراف شما الان پر است از بازی، پر است از چیزهایی که ممکن است مثل بورس یا رمز ارزگولتان بزند. اصلاً سر تا ته داستان ثروتمندشدن دروغ است.
به قول شما که عشق «صفر تا صد» هستید، صفر تا صد این جریان دروغ است. چنین چیزی وجود ندارد. وارد این بازی ها نشوید. نگذارید کسی گولتان بزند. تمرکزتان را بگذارید روی درس خودتان.

در فرایند یادگیری از دانشگاه، هفتاد درصد خود دانشجو مؤثر است. این دانشجو از جامعه ای وارد دانشگاه می شود که آن جامعه از لحاظ اقتصادی و سیاسی بسیار در حالت حساسی است. طبیعتاً وقتی به دانشگاه می رود، به تنها چیزی که فکر نمی کند، درس خواندن است.

کنترل هوش هیجانی

با توجه به وضع اقتصادی حاکم و فضای اجتماعی کشورمان، واقعاً به خیلی از توقعات و انتظاراتی که در سر جوانان ماست نمی شود ایراد گرفت و من هم ایراد نمی گیرم؛ ولی می گویم یک مقدار از این افکار خارج شوید و گام به گام و با صبر و حوصله جلو بروید.
اگر هوش هیجانی حداقلی داشته باشید، آدم صبوری باشید،‌ سرتان به کار خودتان باشد، درستان را هم بخوانید و آنچه را به دردتان می خورد یاد بگیرید، مطمئناً موفق می شوید. نیازی نیست عجله کنید.

بله، شما در زمانی به دنیا آمدید که از نظر اقتصادی این همه شکاف است. زمان ما دهه شصتی ها این‌گونه نبود؛ آن زمان مثلاً شخصی پیکان داشت و شخصی دیگر نهایتاً پژو۵۰۴ داشت؛ ولی الان مثلاً یک ماشین پراید هم زیر پای پدرتان نیست و از طرفی یکی از دوست هایتان ماشین لکسوس دارد. این را من قبول دارم. به هر حال نگذارید این موضوعات شما را منحرف کند.

دهه هشتادی های توانمند

برای من چیزی مهم تر از این نیست که ببینم یک دهه هفتادی یا دهه هشتادی که از من کوچک تر است، بیشتر از من می داند. خوشحال می شوم و افتخار می کنم. باعث افتخارم است که شاگردی شخصی را کنم. حرف هایی که می زنم به این معنی نیست که شما بلد نیستید یا توانایی ندارید؛ بلکه منظورم این است اشتباهاتی که من کردم و کارهای بدی را که من انجام دادم، شما دوباره انجام ندهید و چوبی را که من از اشتباهاتم خوردم، شما نخورید. من تجربه ای دارم. این تجربه را دارم در اختیار شما می گذارم. بنابراین خواهشم از شما دوستان دهه هشتادی این است که شتاب کنید و تلاش کنید.

به نظرم دهه هشتادی ای موفق است که اصطلاحاً سرش در لاک خودش باشد؛ یعنی مسیر خودش را برود و به پول و کار فکر نکند و تمرکزش روی درس و مهارت فردی اش باشد.

صبر و حوصله کنید. راه خودتان را پیدا کنید و اسیر این بازی ها نشوید.