رابطه موفقیت و پول

در ابتدا مقدمه ای درباره رابطه موفقیت و پول بیان می کنم.

مدتی است بحث چگونه ثروتمند شویم و بحث هایی مانند آن که چند بار هم درباره اش صحبت کردم، بسیار داغ شده و به نظرم اوضاع خیلی خطری است. لازم دانستم دربارۀ مباحث موفقیت، سعادت مندی، پیشرفت و پولدارشدن کمی بیشتر با همدیگر صحبت کنیم.

ابتدا دربارۀ موفقیت یا سعادت یا خوشبختی این نکته را بگویم که به نظرم موفقیت یا سعادت یا خوشبختی به چیزی می گویند که باعث خوشحالی مستمرتان شود.

اگر امروز در این لحظه، از اینکه یک خانم خانه دار هستید و دارید از بچه تان نگهداری می کنید، احساس خوشحالی مستمر می کنید، به نظرم موفق و خوشبخت هستید.
اگر شما امروز خانمی هستید که دارید در اداره ای کار می کنید و در آن اداره با فراگیری روزانه،
با اینکه هر روز ممکن است تشویق بشوید و پست سازمانی و حقوق بیشتری بگیرید،
دارید خوشحالی مستمر به دست می آورید،
به نظرم قطعاً شما موفق هستید.
بنابراین به نظرم تعریف موفقیت آن چیزی نیست که همه را خوشحال می کند، بلکه آن چیزی است که شما را خوشحال می کند.
ممکن است موفقیت برای یک نفر، شغل خوب داشتن و موقعیت خوب داشتن باشد،
برای یک نفر، سفر خوب رفتن باشد،
برای یک نفر، ساخت کارخانه و برای یک نفر، در کنار خانواده بودن باشد.

پولدارشدن و موفقیت

در بند قبلی، کمی دربارۀ موفقیت صحبت کردیم.
الان می خواهم نکتۀ مهمی بگویم: موفقیت و خوشبختی و سعادت،
به هیچ عنوان برابر با پولدارشدن نیست؛
یعنی اینکه امروزه گفته می شود شما پولدار بشوید و خوشبخت بشوید،
حرف پوچ و اشتباهی است.
الزاماً پولدارشدن با خوشبختی هیچ ربطی به همدیگر ندارد؛
چه بسا اشخاصی که اصلاً پولدار نیستند،
ولی خیلی احساس خوشبختی می کنند و خیلی آدم های موفقی هستند و بودند.
در تاریخ هم این گونه بوده و چه بسا خیلی اشخاص پولداری باشند که اصلاً هیچ نوع احساس خوشبختی نمی کنند.
بنابراین این پنبه را از گوشتان دربیاورید که با پولدارشدن خوشبخت و موفق می شوید.
بارها این موضوع را گفته ام که این حرف اشتباه،
دارد به جوانان و نوجوانان ما فروخته می شود و همه الان دنبال بنز هستند،
همه دنبال شورلت هستند،
همه دنبال آرزو هستند و هیچ کدام از این ها بنز نمی خرند،‌
هیچ کدام از این ها شورلت نمی خرند و هیچ کدام از این ها نمی توانند به رؤیایی که دارند به آن ها می فروشند برسند.

مسیر متفاوت و اصول ثابت

در سومین بند از بحث موفقیت می خواهم دربارۀ این موضوع صحبت کنم که راه رسیدن به موفقیت، برای هر کسی مخصوص و متفاوت با راه های دیگران است؛ مثلاً در همین رشتۀ خودمان که حسابداری است، شخصی حسابدار یک شرکت می شود، شخصی در مؤسسه ای حسابرس می شود، شخصی کارمند بانک می شود، شخصی در زمینۀ بورس فعالیت می کند، شخصی در شرکت دولتی کار می کند و شخصی در شرکت خصوصی کار می کند.
بله، مسیرهای شغلی این اشخاص فرق می کند؛ ولی اصولشان یکی است.
این اصول را همی شه گفته ام: سخت کوشی، نظم و صبر.
یک حسابدار باید سخت کوش باشد، یک حسابدار باید منظم باشد، یک حسابدار اگر می خواهد به آن مدارج عالی برسد، باید کمی صبر و تحمل داشته باشد.

به نظرم در هر رشته و در هر موفقیتی، اصول ثابت است؛ ولی روش های رسیدن به آن متفاوت است.
بارها این مسئله را گفته ام: باید توجه کنید که هیچ چیز فوری فوتی وجود ندارد.
باید مسیر خودتان را پیدا کنید و به آن اصولی که همه رعایت می کنند، شما هم وفادار باشید.
هیچ راه میانبری وجود ندارد.
این هم دفعۀ هزارم!

راه میانبر موفقیت

چیزی می خواهم بگویم که ختم کلام است: هیچ چیز فوری ای وجود ندارد.
این نکته را هزار بار گفتم که هیچ راه میان بُری وجود ندارد.
به نظرم اولین پلۀ موفقیت حداقل سه سال و حداکثر پنج سال در یک رشتۀ خاص طول می کشد؛ یعنی اگر حداقل سه سال و حداکثر پنج سال در یک رشته ممارست و تلاش و سخت کوشی کنید، به اولین پلۀ موفقیت می رسید.
ممکن است پلۀ اول موفقیت چیزی باشد که دیگران نتوانند لمس کنند؛ بلکه خودتان بتوانید آن موفقیت را لمس کنید.
پله های بعدی هم همین طور است.
آن سؤالی هایی را که در دایرکت از من می پرسید چطور می توانم دوساله یا سه ساله یا پنج ساله فلان کار را بکنم، در کوزه بگذارید و آبش را بخورید.
اگر کسی در کوتاه مدت به موفقیتی رسیده، بالاغیرتاً زیر این پست برای ما بنویسید تا ما هم یاد بگیریم.

جمع بندی موفقیت

موفقیت را می خواهم جمع بندی کنم:

۱. موفقیت یا خوشبختی یا سعادت برای هرکسی، تعریف خاصی دارد.
تعریف خودتان را از موفقیت برای خودتان بنویسید و داستان موفقیتتان را ترسیم کنید.
شما به چه چیزی موفقیت می گویید؟
به نظرم موفقیت یعنی خوشحالی مستمر.
در این دنیا با چه چیزی برایتان خوشحالی مستمر به وجود می آید؟

۲. بدانید که موفقیت هیچ ارتباطی با پولدارشدن ندارد.

۳. اگر پولدار نیستی، عمراً پولدار بشوی! هرکسی را دیدید که قبلاً پولدار نبود یا فقیر بود و بدون دزدی و تقلب و رسیدن ارث، بعد مدتی پورشه خرید، بیایید به ما هم بگویید تا ما هم یاد بگیریم.
به جز یک سری استثنائات که ممکن است اتفاق بیفتد.
من همیشه گفتم برخی اشخاص توانایی درونی دارند.
این اشخاص نخبۀ جامعه با توانایی های درونی که برایشان وجود دارد و با تلاش و کوششی که می کنند، دست به آفرینش می زنند، دست به تولید یا خدمات خاصی می زنند.
بله، این ها طبیعتاً شدنی است.

این اشخاص به نظرم نه نیاز به پکیج دارند، نه نیاز به آموزش دارند.
این ها خودشان از دوران کودکی یادگیری را شروع کردند.
اصلاً مسئله اینجاست که پولدارشدن اصلاً موضوع مهمی نیست.

پولدارشدن ادامه موفقیت های گذشته است

پولدارشدن ادامۀ یک سری از موفقیت هاست؛ یعنی اگر داستان موفقیتتان به گونه ای مناسب نوشته بشود، پولدار هم می شوید؛ مثلاً داستان موفقیت شخصی این است که بازیکن بزرگ فوتبال شود.
خب طبیعتاً وقتی بازیکن بزرگ فوتبال شود، پول هم دنبالش می آید.
ولی شخصی دیگری داستان موفقیتش این است که معلم خیلی خوبی شود.‌
در این موفقیت پول نیست.
اما دلیلی وجود ندارد که آن فوتبالیست، بسیار خوشبخت تر از آن معلم باشد.
شاید اشخاص زیادی بتوانند معلم خیلی خوب شوند؛ ولی اشخاص بسیار کمی می توانند یک فوتبالیست خیلی خوب بشوند.

بعد از اینکه داستان موفقیتتان را نوشتید، باید مسیر خودتان را پیدا بکنید و به اصول آن رشته پایبند باشید
و بدانید که پله های اول موفقیت، خیلی زود به دست نمی آید.
هرچه جلوتر می روید، داستان سخت تر می شود.
نگاه کوتاه مدت به موفقیت زندگی تان نداشته باشید.
نگاه بلندمدت داشته باشید.

این همه نوشتم ولی کسی که اعتقاد ندارد، حرفم را قبول نمی کند.
دوباره می رود صفحات «بیا پولدار شو» را فالو و لایک می کند و پکیجشان را هم می خرد! ده سال دیگر من هستم اینجا، شما هم هستید اینجا، خواهیم دید که چند نفر از شما پولدار می شوید.
بله ممکن است کسب و کاری راه بیندازید؛ ولی آن چیزی که در فکرتان هستید که سوار لامبورگینی ۲۰۲۰ بشوید، محقق نمی شود.
برادر و خواهر من، چنین چیزی وجود ندارد.

در ستایش کارمندی

یک مطلبی را در ادامۀ مطالب موفقیت دربارۀ کارمندی و در ستایش کارمندی می خواهم بگویم.
واقعیت مسئله این است که در تمام دنیا، کسانی که برای خودشان تجارت شخصی ندارند، در اداره یا سازمانی کار می کنند که به همۀ این ها کارمند می گویند.
طبیعی است که در آن سیستم کارمندی، آرام آرام رشد می کنید.
این طوری هم نیست که همه با رشد شما مبارزه کنند.‌
بالاخره تمام کسانی که به سطوح بالا رسیدند، طبق همین روال معمول رشد کردند؛
به جز یک سری استثنائات که در کشورمان به خاطر پارتی بازی کمی زیاد است.

طبیعتاً کارمندی که مثلاً نقش مدیرعامل یا مدیر ارشد را دارد و پانصد نفر، هزار نفر،
بیست نفر یا حتی ده نفر زیر دستش هستند با کارمندی که صد نفر بالادستش هستند تفاوت دارد.

دهه هفتادی و هشتادی ها

تصور می کنم جوان های ایرانی دهه هفتادی و هشتادی، حتی برخی دهه شصتی ها،
به خاطر اینکه بسیار در خانه شان در ناز و نعمت بزرگ شدند و هرچه حرف زدند،
حرف آن ها بوده و هرچه خواستند، پدرومادرهایشان به آن ها دادند و برعکسِ کشورهای خارجی که وقتی فرزندشان هجده ساله می شود،
او را از خانه بیرون می اندازند تا فرزندشان مستقل شود،
این ها تا سن های بالا پیش خانواده شان و تحت حمایت خانواده شان بودند، بدون رودربایستی طاقت کار ندارند؛ یعنی سوسول بار آمدند.
در کار تا به آن ها گفتند بالای چشمت ابرو هست، سریع گفتند آقا ما نمی خواهیم کارمند باشیم و کارمندی خوب نیست.
عموماً هم این اشخاص علاف شدند.
البته یک کسب و کاری هم برای خودشان راه انداختند و عموماً هم ناموفق هستند.

در صورتی که آن مدیرعامل و آن مدیر ارشد و آن معاونی که سطحش بالاست،
او هم کارمند است؛
ولی کاملاً سیستمش با آن کارمندی که زیر دست است و همیشه روی سرش زدند فرق می کند.
به نظرم اگر آدم رشد کند و همی شه کارش بهبود بیابد، در همان سطوح پایین هم می تواند عزت داشته باشد،
می تواند احترام داشته باشد، می تواند مزایای خوب داشته باشد.

خلاصه کسانی که در کار نبودند و بدون رودربایستی بگویم عرضۀ کارکردن نداشتند
و دوست داشتند تا ساعت یازده صبح بخوابند، گفتند کارمندی بد است!

کارمند نباشید!

در صورتی که یک کارمند معمولی پیزوری در اوایل انقلاب یا قبل از اینکه تحریم و جنگ شروع شود، جزو افراد باکلاس جامعه بودند.
اگر کارمند می بودید، حقوق خیلی خوبی داشتید، ماشین خیلی خوب داشتید، خانۀ خوبی داشتید.
الان به خاطر وضعیت اقتصادی کشور و به خاطر اینکه حقوق کارمندی همیشه با تورم جلو نمی رود، این مسئله به وجود آمده.
ولی همچنان اعتقادم دارم در سطوح بالای کارمندی حتی وضعیت معیشت اقتصادی هم خوب است.

می خواهم بگویم صحبت های منفی دربارۀ کارمندی را کسانی مطرح کردند
که عرضۀ کار نداشتند و کارمندی را تبدیل به یک برچسب منفی کردند.
در صورتی که به نظرم کارمندی یک شغل باکلاس تری ازبعضی شغل هاست؛
مثلاً با کلاس تر از این است که دلار بخرید و بفروشید یا دلالی کنید.

فکر می کنید از کدام راه می شود در ایران بیشترین پول را درآورد؟ از راه دلالی.
آیا به نظر شما شغل بسیار شرافتمندی است؟ به نظر شما شغل بسیار باکلاسی است؟

می خواهم بگویم تحت تأثیر این حرف ها قرار نگیرید. این حرف ها را کسانی زدند که خودشان نتوانستند موفق باشند.

در اهمیت کارمندی و امید

در ادامۀ موضوع موفقیت، این بحث است که برخی می گویند آقا، چرا ملت را ناامید می کنی؟ چرا همیشه چیزهای منفی می گویی؟
چرا پیوسته می گویی نمی شود و نمی شود؟
این نکته‌ را می خواهم بگویم که شاید از قلم افتاده باشد: شاید قبلاً دربارۀ حقوق های نجومی شنیده باشید؛
مثلاً برای کسی که مدیر ارشد یک سازمانی می شد، به خصوص شرکت های خصوصی،
چنین ایراد می گرفتند که مثلاً شما رئیس بانک کشاورزی هستی، نباید ۵۰میلیون تومان از بیت المال حقوق بگیری.

البته حقوق بانک های خصوصی همین قدر است؛ یعنی وقتی در سیستم کارمندی رشد می کنید و به سطوح بالا می رسید،
مثلاً وقتی مدیرعامل یا معاون مالی اداری در سطح برتر می شوید،
حقوق ماهانۀ شما بیش از سی میلیون تومان و چهل میلیون تومان و پنجاه میلیون تومان و شصت میلیون تومان و صدمیلیون تومان است!
این طور فکر نکنید کسی که مدیرعامل شرکتی می شود حقوق ماهانه اش پانزده میلیون تومان است!

شرکت خصوصی یا دولتی

نه، این طور نیست؛ بلکه مزایای زیادی دارد و با توجه به اینکه شرکت هم خصوصی است،
حقوقش از بیت المال نیست.
به همین خاطر همیشه تشویق می کنم در شرکت خصوصی کار کنید.

آن حقوق زیاد هم حق آن کارمند است؛ چون ‌زحمت کشیده، ‌تخصص دارد، تحصیلات دارد،
منافع سهامدارش را می خواهد حفظ کند؛
مثلاً رئیس یک بانک با آن سطح مسئولیت و با آن سطح کاری و… طبیعتاً باید حقوق زیاد بگیرد.

کارمندشدن، نافی خوشبختی و بهبود وضعیت مالی نیست.
فرض کنید در سازمانی نشستید و مدیرعامل یا مدیر مالی یا معاون مالی یا معاون بازرگانی یا معاون فروش سازمان بزرگی در سطح بالا هستید.
حقوق زیادی می گیرید و مزایای زیادی در اختیارتان هست.
نیروی انسانی و راننده در اختیارتان هست. وقتی می گویم به سمت کارمندی بروید،
به این معنی نیست که به سمت پولداری نروید و کارمند شوید تا بدبخت شوید!
اتفاقاً می گویم کارمندی نهایتاً به آن پول منجر می شود و به نظرم سطوح کارمندی سطح بالا در ایران، اتفاقاً مزایای بسیار خوبی دارد.
اگر در سطح بالا کارمند باشید، از آن همه امکانات و آسایش بهره مند می شوید.
باز هم تأکید می کنم: کسانی که خودشان می خواستند در سازمان ها رشد کنند و به آن رشد نرسیدند،
می گویند کارمندی خوب نیست و پول ندارد.
به نظرم در سطوح بالا، پول بسیار زیادی هم دارد.

تجارت شخصی داشته باشید

نکتۀ آخر را دربارۀ مسئلۀ موفقیت می گویم: وقتی در سیستم کارمندی جلو می روید
و همیشه بهبود مستمر دارید و همیشه یک پله بالاتر از دیروزتان هستید، همیشه فرصت کارآفرینی دارید.
وقتی می خواهید تجارت شخصی خودتان را راه بیندازید، هرچه سنتان بالاتر می رود،
به نظرم یک پله از اینکه بخواهید در سیستم اداره جاتی کار کنید دورتر می شوید؛ ولی وقتی در سیستم اداره جاتی می روید،
همیشه فرصت کارآفرینی دارید.
شخصی که چهل ساله است، بسیار سخت است یا شاید غیرممکن است که بتواند اصلاً در سیستم کارمندی استخدام بشود،
چه برسد به اینکه بخواهد رشد کند.
ولی شخصی که چهل سالش است و به یک درجۀ خوبی از سازمان رسیده و پست مناسب سازمانی دارد،
می تواند در همان رشتۀ سازمان که تجربه دارد، کارآفرینی را شروع کند.
فرض کنید در صنعت سنگ آهن کار می کنید و مدیر ارشد بازرگانی هستید.
پنجاه سالتان هم هست و چند سال دیگر بازنشسته می شوید.
با توجه به تجربۀ گسترده و روابط عمومی زیادی که دارید،
می توانید آن موقع تجارت شخصی تان را آغاز کنید.

کار در اداره جات به هیچ عنوان نافی تجارت شخصی نیست.
شما همیشه و هر لحظه و تا آخر عمر می توانید تجارت شخصی خودتان را داشته باشید.

آیا می دانستید صفر تا صد وجود ندارد؟ این مطلب را از دست ندهید. “صفر تا صد وجود ندارد“